Het echte leven is begonnen! :)

Selamat Pagi! Weten jullie het nog? ;)

De al bijna 3 weken dat ik hier zit zijn echt voorbijgevlogen! Het leven is hier inmiddels echt begonnen en ik begin er ook al aan te wennen. Van maandag tot vrijdag ben ik gewoon bij mijn stage bedrijf, hier zit ik samen met 8 Indonesiërs. Ze spreken wel aardig Engels dus ik red me prima, ze proberen me het een en ander aan bahasa te leren en ook dat gaat wel redelijk. Zo kan ik al zelf mijn eten bestellen, tot 10 tellen en en wat meer kleine standaard dingetjes.

In en om ons huis hebben we ook wat dingen ontdekt en zijn er dingen veranderd. Zo hebben we om de hoek een 24/7 voor de nodige biertjes na het stappen. Iets verder op zit een waserette met een 1-day-service. We betalen hier 9.000 knaken per kilo was, ze scheiden het (Want wat wit is, moet wit blijven!), strijken het (tot aan de sokken en boxers aan toe), vouwen het en dan stoppen ze het op in een bijna luchtdichte plastic zak en labelen het. Je krijgt dus echt een klein pakketje mee met al je was, dus mam don’t worry over vieze was als ik terug ben!! We zijn hier nu zo’n 2/3x geweest en ze wisten bij de 2e keer onze namen al, als je kijkt naar de hoeveelheid die er ligt is dat best netjes.

Vervolgens hebben we in onze straat standaard onze nieuwe mattie die broodjes Bakpao (ja hier heet het echt zo!) verkoopt, hij komt op zen scootertje langs en heeft gewoon een bakplaat achterop. Hij heeft een speciale toeter met een herkenbaar geluidje, dus s’avonds tussen 6 en half 7 weten we precies wanner hij komt, ideaal zo tussen stage en avondeten in. Beetje jammer dat hij me afgelopen woensdag en vrijdag wel in de heeft steek gelaten :’(

Ook hebben we heel aardige buren, als we buiten zitten komen ze wel is een praatje maken. Je gaat er ook snel in mee, je ziet ze vaker dus is het logisch dat je zelf ook even praatje maakt. Zo heb ik vorige week 2 kleine mannetjes van een jaar of 7/8 geholpen, ketting van de fiets lag er af. Probeerde eerst in Engels te vragen of ik moest helpen, helaas hier begrepen ze net zo veel van als ik van het meeste Bahasa. Vervolgens met gebaren duidelijk gemaakt of ik moest helpen, dat mocht. De Nederlander in mij kan natuurlijk wel een ketting leggen op een fiets. Nadat ik ze had geholpen begon het, pest de buitenlander. De afgelopen week rijden er constant kinderen voor langs, al schreeuwend ‘hello’, ‘hello mister’, ‘how are you’. Wat ze dus doen is langsfietsen vervolgens iets schreeuwen, ik reageer hier op met wat halfgebakken Indo en dan beginnen ze te lachen en draaien ze om en begint het weer, het is best wel komisch.

Het laatste wat veranderd is onze huisbezetting, Tim en ik wonen hier niet meer met zijn tweeën. Nu woont Bayu bij ons, Bayu is een local hier en aardig van het pad af. Hij heeft een deal met de huisbaas dat hij schoonmaakt en dan mag hij er wonen. Dus we hebben gewoon een schoonmaker thuis, mogen hem ook niet helpen ‘it’s okay!’ dus we proberen het schoonmaken dan ook te vermijden vanaf nu. Hij ruimt zelfs onze kamers op, wat ook best wel chill is. Echter, onze grote vriend Bayu heeft hier aardig wat contacten. Zo heeft hij zijn eigen adresjes voor drank, heerlijk goedkope drank binnenkort (of het ook echt heerlijk is, is natuurlijk de vraag). Zo weet hij ook vele chille eettentjes om goedkoop wat eten te scoren, en hij leert ons wat indo en wij hem wat Nederlands. Hij kan bijvoorbeeld al kuthoer en godverdomme (dit laatste kon hij zonder ons al, wij hebben de uitspraak enkel verbeterd).

Het verhaal begint al langer te worden dan verwacht, anyway er is meer! Mijn dagelijkse bezigheid is het vluchten van boeken en hotels, tussendoor even gezellig eten met collega’s en potje kaarten. De dagen zijn wel goed door te komen als we stroom en internet hebben. Er zijn ook wel aardig lange dagen, zo heb ik gisteren zo’n 93 potjes Solitaire gespeeld (waarvan 10 gewonnen). Dat is even wat minder, maarja werkdruk en stress zijn hier niet echt aanwezig. Eigenlijk gewoon totaal niet ;) ‘s avonds na stage eten we vaak even met de groep van Young Professionals en drinken wat. Maar niet tot laat, de helft is ziek en we moeten allemaal ook weer vroeg beginnen.

In het weekend proberen we vooral veel te doen, hier en daar een mooie scootertocht naar een wat meer afgelegen strand. Zo zijn we nu al bij Padang Padang Beach geweest. Vanaf boven kom je via een trap door de rotsen beneden, hier wouden we gaan surfen. Echter waren we verdwaald en kwamen we heel laat aan, alle surfborden waren al weg dus dat was even jammer. We hebben toen maar gewoon even een balletje getrapt en genoten van het mooie uitzicht vanaf het strand.

Ook zijn we vorige week naar het mooie Green Bowl Beach geweest, wederom met een lange trap naar beneden om uit te komen op een rustig strand. Ook hier een heel gaaf uitzicht, met in de rots een grote grot waar je kon schuilen tegen eventuele regen. Hier even flink bijgekleurd (lees: verbrand). Op de terugweg naar boven (wat een hel trouwens) liepen we tussen wilde apen door. Er zat een groep (kudde?, roedel?, school?) in de bomen boven en naast ons, ze waren wel een beetje gewend aan hun beter geëvolueerde medemens maar nog wel erg bangig.

De avonden in het weekend bestaan uit het flink naar de kloten gaan. Even eten, vervolgens ergens heerlijk zitten biertje doen en daarna met de taxi Kuta in. Kuta is het toeristische gebied, schijnt hier veel mafia te zijn en oplichters. Maar je moet gewoon even langs dat tuig lopen en doorgaan naar de discotheken. Je hebt er hier meerdere, de meest bekende is toch wel Sky Garden. Dit is de zelfde club als waar in 2002 de terroristische aanslag werd gepleegd. Samen met Bounty toch wel de gavere clubs, vervolgens weer met de taxi naar huis. Waar je op de terugweg overigens 3x zoveel betaald als voor de heenweg.

Toch weer iets langer geworden dan ik had gehoopt, maarja stage hé. Ze zullen vast denken: ‘goh wat een harde werker! De hele ochtend flink door aan het typen!’ Kan ze geen ongelijk geven.

Anyway, mijn inspiratie raakt een beetje op. Ik probeer één dezer dagen ook wat foto’s te uploaden. Alleen het internet is hier (als we het hebben) behoorlijk traag. Dus ik beloof niks :)

Sampai joempa lain kali!! (tot de volgende keer)