De eerste week

Selamat Pagi! Goedemorgen! (Jaja de eerste woordjes Bahasa zijn aangeleerd)


Ik zit hier inmiddels bijna een week, tijd voor een update! Het duurde iets langer dan gedacht, maar ik heb er nu eindelijk even de tijd voor. Inmiddels heb ik mijn eerste 2 stage dagen gehad en begin ik aan mijn derde. Mijn stage verloopt prima, mijn dagen bestaan tot nu toe vooral uit uitzoeken van vluchten voor klanten en het eventueel boeken van deze vluchten. In de tussentijd leer ik ook hoe ik volledige vakanties moet regelen voor mensen, dus ik doe ook daadwerkelijk wel iets hier. De pauzes staan in het teken van kaarten en een biertje doen, maar dat terzijde. Ook zijn mijn collega’s erg gezellig, ik versta er geen snars van maar dat komt ook al een beetje. Zij helpen mij met het Bahasa Indonesia en ik leer ze een beetje Nederlands/Engels en voer ze stroopwafels, prima ruil dus.


Het kan zijn dat het verhaal niet helemaal goed loopt, maar ik ben al sinds zaterdag bezig met stukjes schrijven en dan komt er weer iemand met een goed plan (of stroomstoring) waardoor ik er weer niet aan toe kom.

Na een goede en gezellige vlucht hier s’ avonds 5 februari aangekomen tegen een uur of half 10. Meteen ons appartement bekeken waar ik nu dus samen Tim woon. We hebben ieders een eigen kamer met badkamer en daar zit nog een gezamenlijke woonkamer bij met een voortuin waar we kunnen chillen. Na dat we de spullen hebben neergegooid nog even een biertje gedaan met de groep van Young Professionals.


De eerste dag hier was voor ons echt een dag van overleven, zo hadden we s’ ochtends nog helemaal niks in huis en hadden we nog maar 1 scooter. Na dat we eerst even de eerste levensbehoeften (water en bier) hadden ingeslagen de supermarkt hadden we alleen nog steeds geen eten. Het geluk was echter aan onze zijde want onze tweede scooter werd bezorgd en we werden meteen even naar een eettentje gebracht voor ontbijt, ontbijt hier is gewoon Nasi Goreng met ei. (Nasi is hier ontbijt, lunch, avondeten en snack ineen.) Hierna begon de dag pas echt, we hadden afgesproken bij Charles Place, bij de stoplichten links en dan voor de brug rechts. Prima, is te doen. Nou niet dus, we hebben een half uur gezocht naar Charles Place. We konden het niet vinden en gingen dus richting ons appartement, maar waar is nou ons appartement?? We zijn zo’n 2/3 uur verdwaald geweest en hebben ellendig lang rondgereden door Denpasar. We zijn van alles tegengekomen, rotondes waar je absoluut 8 ogen nodig hebt om een deel van het verkeer te zien. Gevolgd door één of andere villa wijk bewaakt door mensen in legeruniform en aardige wapens, deze mensen hebben even flink gezwaaid met de wapens en wat geroepen waarna we besloten om verder te rijden. Nadat we voor de derde keer over de Sunset Road reden herkenden we het tentje waar we hadden ontbeten, hier was iemand die ons naar huis heeft gebracht. Het was ook maar 2 minuten op de scooter, dus geen grote omweg. Deze man even vriendelijk 5000 knaken gegeven en de belofte dat we een keer FIFA gingen doen met hem.


We hebben natuurlijk heel veel geleerd van ons avontuur in Denpasar. Bijvoorbeeld dat insmeren best belangrijk is, want blijkbaar als je op een scooter zit en het lekker koel is kun je toch flink verbranden… Ook weten we nu precies waar ons huis ligt en herkennen we al het een en ander. Ook is een nieuwe telefoon met Indonesisch nummer en internet verschrikkelijk handig, kun je nog een keer iemand mee bellen hier. Dat links rijden best wel snel went en is je claxon een universeel teken voor: ik ga voor, rij is door, kijk uit en gewoon omdat het kan. Het enige waar je hem niet voor gebruikt is als je een bekende tegenkomt en even wil zwaaien naar die gene.


Zaterdag ben ik al naar mijn stagebedrijf geweest voor een kennismakingslunch met mijn nieuwe collega’s. Ik kom straks in een klein kantoortje met 10 man, allemaal heel relaxed en mijn dagtaak word het invullen van een format en terugsturen naar de klant. Na de eerste kennismaking en gesprekjes gingen we naar een groot chinees restaurant, hier heerlijk gegeten. Ik weet niet wat ik heb besteld, maar het leek op bami met vlees. Erg lekker in combinatie met een Indonesische vruchtencocktail. Na het eten gingen we ook nog even bowlen. (Ik hoor jullie denken, die jongen ziet niks van de Indonesische cultuur.) Maar het leuke was dus dat vrijwel niemand ooit eerder had gebowld, de bowlingbaan toverde al snel om in een slagveld. Bowlingballen stuiterden de banen over, andere banen werden geraakt en een aantal vlogen naar achteren. Maar elke bal werd om gelachen en gejuicht, maakt niet uit wat er werd geraakt (of niet). Na de eerste paar gooien kwamen de meesten er een beetje in en werden er zelfs kegels geraakt. Met een gemiddelde van 40 punten na 10x gooien kun je dus stellen dat het een waar succes was.

Natuurlijk zijn er ook dingen waar we flink aan moeten wennen. Allereerst natuurlijk het weer, het is hier overdag makkelijk 30 graden en behoorlijk broeierig. We zweten hier dus ook flink en het voelt vaak benauwd. We wennen er wel een beetje aan maar gelukkig hebben we voor de nachten gewoon een airco. Ik wil jullie niet jaloers maken, maar deze staat op 24 graden en ik word oprecht verkouden hier.
Ook is een salamander in je kamer hier heel gewoon, ze doen alleen maar goed en zijn best wel bang voor je. Plus het lijkt ook gaaf. Daarnaast een dier dat ook niks doet, de kakkerlak (Nee, ik bedoel niet Tim). We hebben er tot nu toe 2 gespot in ons huis, maar het is niet echt een probleem tot nu toe.

In Nederland hebben we gewoon toiletpapier. Nou hier dus mooi niet, op de wat skere plekken zul je dit gewoon moeten doen met een emmertje water en je linkerhand… Gelukkig hebben wij in ons appartement hier een spuit voor.(zie foto) Een waterslang met aardig wat druk om je kont mee schoon te maken. Het klinkt heel vies, maar het is zo veel makkelijker en sneller dan wc-papier. Ik weet nu al dat ik deze ga missen als ik terug ben, al is het alleen maar omdat de druk op mijn douchekop echt waardeloos is. Uit zo’n 7 gaatjes komt een beetje (koud) water.

Het wifi internet is hier nergens heel erg goed. Sommige pagina’s duren zo’n 5 minuten om te laden, soms heb je helemaal geen internet. Dit is vooral van toepassing op mijn stage bedrijf. In ons appartement is de wifi een stuk beter. Gewoon internet op mijn telefoon is een stuk beter, ik heb nu een Indonesisch nummer met onbeperkt internet. Dit kost me ruim €3 per maand. Dit internet is gelukkig een stukje sneller.

So far so good, de mooie jaloersmakende foto’s van geweldige uitzichten laten nog even op zich wachten. We zijn tot nu toe vooral nog in de stad geweest en ik heb ze zelf ook nog niet echt gezien. Tot nu zijn de mooiste vanaf het balkon van mijn stage plekje, ik hoop hier snel meer aan toe te kunnen voegen!